شب‏ قدر

شب‏های قدر، اوج پر گشودن در فضای نیایش و بندگی، و نهایت شکوفایی رحمت الهی بر بندگان است. شب قدر، ساعت پذیرایی از مهمانانِ بزم حضور است. در شب قدر، رو به آینه محاسبه می‏ نشینیم و چهره جان را بی ‏غبار می‏ بینیم و با باران اشک، دل را در سحر رحمت و مغفرت، شست‏ و شو می‏ دهیم. شب قدر، شب گشودنِ سفره دل و ریختن اشک نیاز و فصل گریستن در آستان آفریدگار بخشاینده است. شب قدر باید تقدیر خویش را رقم بزنی و خویشتنِ جدید را با قلم توبه و جوهر اشک ترسیم کنی. قدر، باران رحمتی است که در جویبارِ هر فرد و هر جمع، به اندازه او جاری می‏ شود. شخصیت افراد به گونه ‏ای شکل گرفته که بعضی از آنان، توان پذیرش جریان رودی بیکران از رحمت و برکتِ قدر را دارند و برخی دیگر، این زمینه را ندارند. حقیقت شب قدر، از نوع حقایق قرآنی است. شب قدر شب احیای خویش است با دم مسیحایی دعا و شبی است که برای آنکه تقدیر خویش را رقم بزنی و خویشتن جدید خود را با قلم توبه و جوهر اشک ترسیم نمایی.

«از آن جمله روایاتی است که عارف باللَّه، سید بن طاوس رضی اللَّه عنه در کتاب شریف اقبال نقل فرموده، می‏فرماید: «در کتاب یواقیت، تألیف ابو الفضل بن محمد الهروی، یافتم اخباری در فضل لیله القدر.» تا آن که می‏گوید از پیغمبر نقل است که فرمود: «موسی گفت: «الهی من قرب تو را می‏خواهم.» فرمود: «قرب من از برای کسی است که بیدار باشد در شب‏ قدر.» گفت: «الهی رحمت تو را می‏خواهم.» فرمود: «رحمت من برای کسی است که رحم کند فقرا را در شب قدر.» گفت: «خدایا من گذشتن از صراط را می‏خواهم.» فرمود: «این برای کسی است که تصدّق کند به صدقه‏ای در شب قدر.» گفت: «خدایا از درختهای بهشت و میوه‏های آن می‏خواهم.» فرمود: «این برای کسی است که تسبیح کند به تسبیحه‏ای در شب قدر.» گفت: «خدایا نجات می‏خواهم.» فرمود: «نجات از آتش؟» گفت: «آری.» فرمود: «این برای کسی است که استغفار کند در شب قدر.» گفت: «خدایا رضای تو را می‏خواهم.» فرمود: «خشنودی من از برای کسی است که دو رکعت نماز بخواند در شب قدر.» (آداب الصلاه (آداب نماز)، متن، ص ۳۳۳ و ۳۳۴

 

ابراهیم احمدی

رئیس دانشگاه فنی و حرفه ای استان زنجان